Η νύχτα απλώνει δυο λευκά τηλεφτερά
η πόλη ντύνεται στα δορυφορικά.
Η μαύρη οθόνη ανοίγει γι’ άλλη μια φορά
με τηλεευλάβεια η χώρα στέκει και κοιτά.

Αλίμονό μου αλίμονό μου.

Η εξέδρα ουρλιάζει στο σαλόνι ρυθμικά
τηλεπαθιάζομαι απόψε αθλητικά.
Τηλεταυτίζομαι με απορρυπαντικά
νιώθω λεκές και σβήνω βιολογικά.

Τα χάλια μου, τα χάλια μου
με κράζουν στα κανάλια μου.
Τα χάλια μου, τα χάλια μου
τα βλέπω στα κανάλια μου.

Κάποιοι εκπρόσωποι διαψεύδουνε ξανά
μα ο χρόνος τέλειωσε γι’ αυτούς είναι αργά.
Η αγκαλιά σου έχει κρυώσει τώρα πιά
σε πρώτο πλάνο με ιδρώνει μια ξανθιά.

Τα χάλια μου, τα χάλια μου
με κράζουν στα κανάλια μου.
Τα χάλια μου, τα χάλια μου
τα βλέπω στα κανάλια μου.

Σαν επεισόδιο που δεν ήθελα να δω
μες στην οθόνη σας κι εγώ θα εμφανιστώ.
Ο τηλεχρόνος μου τελειώνει κάπου εδώ
μια καληνύχτα κι ένα τηλευχαριστώ.

Τα χάλια μου, τα χάλια μου
με κράζουν στα κανάλια μου...