Έξι δέκα τρία μηδέν τριάντα εννιά
ταυτότητα μου δίνουν και ήτα έχει μπροστά
το νούμερό μου είναι το νούμερό μου είναι
το νούμερό μου είναι σ’ όλα τα χαρτιά.

Ταυτότητα λεφτά κλειδιά και άδεια
η έξοδος μου προβληματική
τα μάτια μου σε ντίτζιταλ σκοτάδια
κι η λογική μου αναλογική.

Ύψιλον άλφα βήτα σαράντα εξήντα οκτώ
το νούμερο στ’ αμάξι κοιτάω να μη μπλεχτώ
το σπίτι είναι το τρίτο στο τέταρτο στενό
διαμέρισμα δεκάξι και όροφος οκτώ.

Με νούμερο στολίζομαι και πάω,
παπούτσια παντελόνι και μακό
τις ώρες στο ρολόι κυνηγάω
στο πάρκινγκ μπρος τα κέρματα μετρώ.

Τις μνήμες μία μία στο μόνιτορ κοιτάω
καινούργιες παραμέτρους στο πρόγραμμα περνάω
στραβώνουν οι επαφές μου δεν ξέρω τι πατάω
γρήγορα βρες και πες μου τον κωδικό του σ’ αγαπάω.

Δος μου κλειδί το πρόγραμμα να σπάσω
να φτάσω στης αγάπης τα νερά
τα’ αστέρια θά `ναι πάντα από πάνω
κι η γη μου θα γυρνάει κανονικά.