Ξέρω μια μάνα που πληγώνει τα παιδιά της
που τα εγκλωβίζει σ’ ένα γκρίζο ουρανό.
Κοιτάει τα ξένα, μα ξεχνάει τα δικά της
που έχουν μείνει σ’ ένα δρόμο σκοτεινό.

Κι είναι περήφανη μα είναι πληγωμένη
γιατί της βάζουν το μαχαίρι το λαιμό.
‘Όμως θα πρέπει ν’ αντιδράσει η καημένη
προτού να γίνει ένα θύμα τραγικό.

Μάνα Ελλάδα κοίτα μόνο τα παιδιά σου
κοίτα τον ήλιο και περήφανα ψηλά.
Θα βρεις και πάλι τ’ αετίσιο πέταγμα σου
μάνα Ελλάδα σ’ αγαπώ πραγματικά.

Μάνα Ελλάδα κοίτα μόνο τα παιδιά σου
κοίτα τον ήλιο και περήφανα ψηλά.
Τ’ αλφαβητάριο γραμμένο απ’ τη μαγκιά σου
οι αρχαίοι Έλληνες δικά σου ήταν παιδιά.

Ξέρω μια μάνα που πληγώνει τα παιδιά της
και τα κρατάει σε μια γκρίζα φυλακή.
Κι ενώ της βάζουν το μαχαίρι στην καρδιά της
εκείνη ρίχνει κι άλλο αλάτι στην πληγή.

Η ιστορία σου σπουδαία είναι μάνα
σήκωσε ανάστημα και πάλι δυνατά.
Μην τους αφήσεις να σε κάνουνε πουτάνα
είσαι φιλόσοφη εσύ από παλιά.

Μάνα Ελλάδα κοίτα μόνο τα παιδιά σου
κοίτα τον ήλιο και περήφανα ψηλά.
Θα βρεις και πάλι τ’ αετίσιο πέταγμα σου
μάνα Ελλάδα σ’ αγαπώ πραγματικά.

Μάνα Ελλάδα κοίτα μόνο τα παιδιά σου
κοίτα τον ήλιο και περήφανα ψηλά.
Τ’ αλφαβητάριο γραμμένο απ’ τη μαγκιά σου
οι αρχαίοι Έλληνες δικά σου ήταν παιδιά.