Εγώ μιλώ στον Ανδροκλή,

και ο Ανδροκλής στην πέτρα.

Οι αγάπες φεύγουν πέφτουν λέει

σαν φυλλοβόλα δέντρα.



Ένας θεός και ένας θνητός

πως βλέπει απ' την εξέδρα;

Φωτιά στα σωθικά του λέει,

όπως καίνε τα κέδρα.



και άιντε η σκούνα πήγαινε

στο πέλαγο χανόταν

και αυτός σαν το μικρό παιδί

στην σκέψη αποκοιμιόταν



και άιντε η σκούνα κούνα κούνα

στον γυαλό κάνει φουρτούνα

και άιντε η σκούνα η μπαλωμένη

όπου θέλει τον πηγαίνει



Γειά σου Ανδροκλή μου Αχέροντα

που 'χεις μια βάρκα αγάπη

και στα γλυκά νερά δεν βγαίνει,

της λείπει το αλάτι.

''Γειά σου'' μου είπε Μάστορα,

με είπε και μπερμπάντη

και οκλαδόν κοιμήθηκε

σαν τον Μαχάτμα Γκάντι.



Καμιά φορά πιάνω γυαλό

με τον πεζόβολό μου,

γειά σου Χάρε μου Ανδροκλη

πάρε τον οβολό μου

~~~~~~~~~~~~~