Κι αν ήταν όλα σιωπηλά
Μοναξιά ήταν θυμάμαι το όνομά της
Ήτανε άρρωστο θυμάμαι τ’ άρωμά της
Ήθελε μόνο να χαθώ στην αγκαλιά της
Κι ήμουν κοντά της τα βράδια, θυμάμαι
Και μου `χει μάθει στα τυφλά να μην φοβάμαι

Η μοναξιά μου είναι αυτή που το φιλί της
με ταξίδεψε σε μέρη που κανένας δε χωρούσε
Η μοναξιά μου είναι αυτή που η αγκαλιά της
με κρατούσε όσο πιο πολύ μπορούσε και γελούσε
Η μοναξιά μου είναι αυτή που τόσα χρόνια
με κρατάει από το χέρι και μου δίνει μόνο αγάπη
Η μοναξιά μου είν’ αυτή που μόνο μου χαμογελάει
Στη μοναξιά μου εγώ συνάντησα και βρήκα τον εαυτό μου
σε ένα δύσκολο καιρό για τ’ όνειρό μου
Στη μοναξιά μου βρήκα ποιος μου στάθηκε, ποιος νοιάστηκε,
ποιος φίλος με χρειάστηκε και είναι στο πλευρό μου
Στην μοναξιά μου εγώ κατάλαβα πως είναι ν’ αγαπάς,
να ερωτεύεσαι και μόνος να πονάς
Να κοιτάς πως θα κάνεις το κορίτσι σου ευτυχισμένο
Σε ένα κόσμο πικραμένο που αργοπεθαίνω
Η μοναξιά μου είχε συναίσθημα, φιλί σαν δηλητήριο
αγκαλιά σαν μαξιλάρι και μαρτύριο
Που ζητάω το φιλί της σαν δόση για να μου δώσει
και ποτέ να μην τελειώσει, φιλησέ με
Αγάπησέ με σε ένα κόσμο που οι νεράιδες
διψάσανε για έρωτα και χάσαν τα φτερά τους
Απόλαυσέ με μοναξιά μου στην υγειά τους
να θυμούνται ότι κάποτε ήμουν κι εγώ κοντά τους

Κι αν ήταν όλα σιωπηλά
Μοναξιά ήταν θυμάμαι το όνομά της
Ήτανε άρρωστο θυμάμαι τ’ άρωμά της
Ήθελε μόνο να χαθώ στην αγκαλιά της
Κι ήμουν κοντά της τα βράδια, θυμάμαι
Και μου `χει μάθει στα τυφλά να μην φοβάμαι

Η μοναξιά μου διαφέρει απ’ τη δικιά σου γιατί,
δεν είναι μίζερη, δεν έχει λογική
Η μοναξιά μου είναι αυτή που έχω κοντά μου
στα όνειρα μου κι ας τη φωνάζουν μοναξιά μου
Η μοναξιά μου γράφει ποιήματα και τα διαβάζει,
κι όταν ακούει ενα τραγούδι μου το διασκεδάζει
Αστέρια κι όνειρα τάζει, τα άσχημα όλα σκεπάζει
κι όταν γουστάρει με ρουφάει, δε διστάζει
Η μοναξιά μου ζωγραφίζει στο καιρό μου,
και το πιο όμορφο κομμάτι είναι το χαμόγελό μου
Αυτό που μόνο εκείνη το `χει ζήσει θαρρείς
είναι πανέμορφο αν τύχει και το δεις
Η μοναξιά μου είν’ αυτή που δεν αλλάζω με κανέναν σας
γιατι σιχάθηκα το ψέμα σας
Η μοναξιά μου όταν φιλά, τα δίνει όλα
και μ’ αρέσει που της γράφω όπως τώρα
Και στ’ αλήθεια η μοναξιά μου ζει μέσα απ’ τα στήθια
Συνήθεια που συνάντησα μονο στα παραμύθια
Η μοναξιά μου δε φοβάται όταν κοιμάται
κι ειν’ η μόνη που στ’ αλήθεια με θυμάται