Κάποτε θυμάμαι ήθελες να πάμε μέχρι τον παράδεισο
όμως με τον Άδη και με το σκοτάδι τώρα κάθε βράδυ ζω.
Κάποτε θυμάμαι είπες ότι θα ‘μαι πάντα το άλλο σου μισό
τι ψέμα κι αυτό, δεν ήταν γραφτό.

Σε τεντωμένο σκοινί η καρδιά
πάλι ακροβατεί
και ξανά πέφτει σε λάθη παλιά
θέλω να σε δω γιατί.

Άδεια είναι όλα μου τα βράδια
άφησε πολλά σημάδια μέσα μου ο χωρισμός
Άδεια έχει μείνει κι η ζωή μου
έγινες αναπνοή μου της αγάπης ορισμός.

Θέλω να σε δω γιατί.

Κάποτε θυμάμαι να χαμογελάμε να ονειρευόμαστε
κοίτα πως αλλάζει τώρα δε σε νοιάζει ούτε που μιλιόμαστε.
κάποτε θυμάμαι όλο να μεθάμε μόνο με ένα απλό φιλί
το χθες μ’ απειλεί, μου λείπεις πολύ.

Σε τεντωμένο σκοινί η καρδιά
πάλι ακροβατεί
και ξανά πέφτει σε λάθη παλιά
θέλω να σε δω γιατί.

Άδεια είναι όλα μου τα βράδια
άφησε πολλά σημάδια μέσα μου ο χωρισμός
Άδεια έχει μείνει κι η ζωή μου
έγινες αναπνοή μου της αγάπης ορισμός.