Μαλαματένιος ο σταυρός
και η καδένα του χρυσή
κι αυτός που λέει πως με μισεί
ακόμα τον φοράει
κι όταν θυμάται εμένανε
σκύβει και τον φιλάει.

Πάρτε με, πάρτε με
δρόμοι και θάλασσες,
πάρτε με να με πάτε
σ’ αυτόν που λέει πως με μισεί
κι ακόμα με θυμάται.

Το γελεκάκι το γκρενά
που το ξεφτίσαν οι καιροί,
αυτός που δεν με συγχωρεί
ακόμα το φοράει
κι όταν θυμάται εμένανε
σκύβει και το φιλάει.

Πάρτε με, πάρτε με
δρόμοι και θάλασσες,
πάρτε με να με πάτε
σ’ αυτόν που λέει πως με μισεί
κι ακόμα με θυμάται.