Κοιτάμε παθιασμένα ο ένας τον άλλο στα τρένα
και το βράδυ κανένας δε θυμάται κανένα.
Τα σώματα υπόσχονται να γίνουνε ένα
και το βράδυ κανένας δε θυμάται κανένα.

Δεν τολμάς να αλλάξεις ούτε τον αριθμό σου
ούτε τον αριθμό από το τηλέφωνο σου.
Δεν τολμάς να αλλάξεις ούτε τον αριθμό σου
πόσο μάλλον τον άδειο τρομαγμένο εαυτό σου.

Πόσο άντρας είσαι;
πόσο άντρας είσαι;

Έμαθες να μένεις μόνο στο μπανιστήρι
δε χορεύει κανείς σε τούτο το πανηγύρι.
Θερίζουμε μαζί τους φόβους που έχουμε σπείρει
και κανένας δεν πίνει απ’ του αλλουνού το ποτήρι.

Πόσο άντρας είσαι;
Πόσο άντρας είσαι;
Στον καθρέφτη που κοιτάς,
σημάδεψε και φτύσε.