Δέκα αιώνες κι όλο λιώνει το κερί
παλιό εικόνισμα που σώθηκε στο φως του,
δίχως ν' αλλάξουν μας αλλάξαν οι καιροί
τσιγάρο που ‘σβησε στα χείλη του αρρώστου.

Βαθύ σκοτάδι στο δωμάτιο πηχτό
που το χαράζει η λευκή η νυχτερίδα,
ουρλιάζουν πάλι τα δελτία στις οχτώ
μες στην καρδιά σου να σκοτώσουν μια πατρίδα.

Φρούδες ελπίδες και τα όνειρα φτηνά
γενιές κι οράματα μπροστά στις αυταπάτες,
κοπάδια λύκοι τριγυρνάνε στα στενά
οι αναμάρτητοι με τους μαχαιροβγάλτες

Κι εσύ Ηλέκτρα που 'χω χρόνια να σε δω
με τα μπουλούκια τριγυρνάς στην επαρχία,
όλα είναι εντάξει και παράξενα εδώ
σε μια αλλόκοτη που βράζει ησυχία.