Όταν τα χείλη σου αγγίζουν τα δικά μου
κι όταν τα μάτια σου τα μάτια μου κοιτούν
αυτός ο τρόπος που νικάς την ερημιά μου
όλους τους φόβους μου τους κάνεις να κρυφτούν.

Πάντα πιασμένοι εμείς οι δυο απ’ το χέρι
να περπατάμε της ζωής τις διαδρομές,
σαν δυο χαμένες αγκαλιές που ένα αστέρι
ένωσε μ’ έρωτα της νύχτας τις ρωγμές.

Πάντα πιασμένοι εμείς οι δυο κι όπου βγάλει
σαν δυο σταγόνες απ’ την ίδια τη βροχή,
κλαίω το ξέρουμε η καρδιά δεν αμφιβάλλει
αυτή η αγάπη θα κρατήσει μια ζωή.

Όταν τα χείλη σου, τα μάτια κι η καρδιά σου
πάλι αιχμάλωτο κρατούν το βλέμμα μου,
δε θέλω τίποτα άλλο πια, μόνο εσένα,
μόνο εσένα να κυλάς στο αίμα μου.

Πάντα πιασμένοι εμείς οι δυο απ’ το χέρι
να περπατάμε της ζωής τις διαδρομές,
σαν δυο χαμένες αγκαλιές που ένα αστέρι
ένωσε μ’ έρωτα της νύχτας τις ρωγμές.

Πάντα πιασμένοι εμείς οι δυο κι όπου βγάλει
σαν δυο σταγόνες απ’ την ίδια τη βροχή,
κλαίω το ξέρουμε η καρδιά δεν αμφιβάλλει
αυτή η αγάπη θα κρατήσει μια ζωή.