Χορεύω,
στην ομορφιά σου
και στο ρυθμό
ενός φλεγόμενου βιολιού
μέχρι το τέλος
της αγάπης σου
χορεύω,
χωρίς προορισμό
σε δρόμους σκοτεινούς
χαμένος, φοβισμένος
τον έρωτα μου κοροϊδεύοντας
με νοθευμένο ποτό
και τραγούδια πονηρά
σε κάποιο φτηνό μοτέλ
ή στα σπλάχνα ενός παλιού πλοίου
που πάει για σκραπ
χορεύω, χορεύω, χορεύω,
μέχρι το τέλος της αγάπης σου

σ’ ένα καθρέφτη μπροστά
γυμνός και μόνος
με τα χέρια μου
ν’ αγκαλιάζουν το τίποτα
ξυπόλητος
πάνω από φλεγόμενες πόλεις
χορεύω, χορεύω
στην ομορφιά σου
στην παγίδα της ματιάς σου
και στο ρυθμό
ενός φλεγόμενου βιολιού
μέχρι το τέλος
της αγάπης σου
χορεύω
κι η αγάπη σου τέλειωσε
και εγώ ακόμα χορεύω
για πάντα θα χορεύω.

(Στο ρυθμό μιας επικίνδυνης
μουσικής χορεύω
με τους ήχους που κάνουν τα σφυριά
καθώς χτίζουν
στρατόπεδα συγκέντρωσης…)