Να ξυπνάς κι οι πρώτες σου σκέψεις
να έχουν φιλοσοφικό και μουσικό χαρακτήρα
καφέ να φτιάχνεις άνευ ζάχαρης, πικρό
και με την τσίμπλα στο μάτι να αναρωτιέσαι
ότι η αλήθεια βρίσκεται στους Pink Floyd
ή πως όχι, η αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols
ακόμα και στο κατούρημα, πάντα η ίδια, επίμονη, απορία
σε περίεργες ατραπούς να σε πηγαίνει
με αποτέλεσμα να πιτσιλίζεις τη λεκάνη

έξω άνοιξη, επιτέλους – ανθίζουν τα πλαστικά λουλούδια
η πόλη ανοίγει τα φτερά της κάτω απ’ το μπαλκόνι σου,
ναι, η αλήθεια βρίσκεται στους Pink Floyd
όχι, αδερφέ μου, η αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols
και να θυμάσαι, μέσα στο υγρό λεωφορείο
εκείνη την παλιά βιντεοταινία που πρώτη έθεσε το ερώτημα,
που βρίσκεται, τι είναι η αλήθεια, και να γελάς σαν το μωρό

να ξυπνάς κι οι πρώτες σου σκέψεις
να έχουν φιλοσοφικό και μουσικό χαρακτήρα
δίπλα σου να κοιμάται η κοπέλα των ονείρων σου,
μέσα στο λευκό σεντόνι, γυμνή, παραδομένη στα όνειρα της
ενώ στο δισκάκι παίζει τ’ αγαπημένο σου τραγούδι
και τότε, σαν έτοιμος από καιρό, να δηλώνεις
πως η αλήθεια βρίσκεται στους Doors και στον Τζιμ Μόρισον
βέβαιος, ότι δεν είσαι ο μόνος σε αυτό το σπίτι που το πιστεύει

(που να `ξερες, αδερφέ μου, πως για το κορίτσι σου
η αλήθεια βρίσκεται στον Γιώργο Μαργαρίτη)