Μια τόσο όμορφη που όλες οι άλλες χάνονται κοντά της,
χαρά ονείρου μού `δινε ώς την ώρα της προσευχής.
Κλεισμένοι είμαστε στην κάμαρά της, με συντροφιά μονάχα το κρασί.
Της κάμαρας η πόρτα ολόκλειστη. Ορθάνοιχτ’ η πόρτα της ηδονής.
Κοντά-κοντά καθόμαστε. Το στήθος μου άγγιζε το δικό της.
Τα χείλη μας, με φιλιά λέγανε πόθων μυστικά.
Ξαφνιαζόταν στον ουρανό το φεγγάρι, όταν την κούπα
η δική μου σελήνη στα χείλη της έφερνε αργά.
Σκοτάδι βαθύ γινόταν η ολοφώτεινη μέρα,
όταν άπλωνε με χάρη στο πρόσωπό της τα μαλλιά.
Χάιδευε της κιθάρας τις χορδές όσο για κείνη τραγουδούσα.
Χαμογελούσ’ ευτυχισμένη όταν μ’ αγάπη την κοιτούσα.
Ω! αν ήθελε η μοίρα, η ζωή μου πριν τελειώσει,
σαν αυτή άλλη μια νύχτα κάποτε να μου δώσει.

Μετάφραση: Ι. Βασιλείου.