Από τη στέγη του ουρανοξύστη σας με τον ομφάλιο λώρο μου κατέβηκα.
Απ’ το μικρό βοηθητικό σας τζάμι σαν πεταλούδα πέρασα
στο διαμέρισμα, στο αυτοκίνητο, στο βιός σας.
Συλλαβιστά αποστήθισα τις λέξεις και τον πλανήτη σας
πάνω στ’ ακροδάχτυλα χεριού και ποδαριού.

Κοίταξα μέσα στα μάτια σας,
μέσα στις άγιες γραφές σας,
μέσα στους μπουφέδες και σε ό,τι άλλο έχετε.
Όλα με το φανάρι της ποίησης τα κοίταξα – κραυγή μου τελευταία!

Έρωτα δεν βρήκα ούτε για δείγμα.
Σας φτύνω λοιπόν και φεύγω
έχοντας χέσει μέσα στη μέση του σπιτιού σας.
Κι είθε να σας φωτίζει ο πισινός μου.



μετάφραση: Μαρία Σκιαδαρέση