Είχα ξεθαρρέψει το περασμένο καλοκαίρι
Έλεγα πως όλα τελείωσαν τραγουδούσα κάθε πρωί
Κολυμπούσα μ’ ένα δελφίνι πλάι μου
Ώσπου έφτασε κείνη η συντροφιά
Με το μελαχροινό κορίτσι
Που `χε τα χέρια της φωλιές πουλιών
Και τα μαλλιά της ορμητήρια ανέμων
Με συνεπήρε ο καημός κι άρχισα πάλι
να γράφω στίχους
Ξενυχτούσε μαζεύοντας αστέρια
για τα μαύρα της μαλλιά
Την άλλη μέρα τα πετούσα
Σκόρπιζαν
Μου `παν πως τα πείραζε η υγρασία της θάλασσας
Φανταζόμουν τα δάχτυλά μου καταρράχτες
στο κορμί της
Διάλεγα έρημες ακρογιαλιές
Και δε θυμάμαι τι άλλο
Πάνε τόσοι μήνες ξανάρθαν οι ήσυχες μέρες
Με τα αισθήματα στη χειμωνιάτικη νάρκη τους
Με το κορμί τυλιγμένο στη μοναξιά του
Με τις πληγές του έρωτα επουλωμένες
Με σχέδια για τ’ άλλο καλοκαίρι