Πίσω από μένα,
πίσω από σένα,
πίσω από τον άλλο.

Πίσω από το μικροσκόπιο
της ματιάς σου,
τις μη μου άπτου απολήξεις
της αφής σου,
τ’ απειροελάχιστα ξύσματα
μιας νότας,
την πρώτη δειλή χειρονομία
ενός γιασεμιού,
πίσω από το υπόλοιπο έρωτα
στον κάλυκα μιας γλώσσας.

Κι ακόμη πιο πίσω,
πίσω-πίσω και πιο πίσω,
πίσω κι από την Έκρηξη τη Μεγάλη,
βαθύτερα κι απ’ το βαθύτερο βάθος του βάθους,
εκεί όπου όλα με το τίποτα αρχινούν
και στο τίποτα τελειώνουν.

Ναι, ναι, εκεί, εκεί
θα υπάρχει πάντα αυτό που αγνοώ'

και όσο αγνοώ ελπίζω.

Ατενίζοντας τ’ άστρα
εθίζεσαι στην ανυπαρξία

ατενίζοντας τ’ άστρα
εκτίθεσαι.