Πρωτέα κικλήσκω, πόντου κληῖδας ἔχοντα,
πρωτογενῆ, πάσης φύσεως ἀρχὰς ὃς ἔφηνεν
ὕλην ἀλλάσσων ἱερὴν ἰδέαις πολυμόρφοις,
πάντιμος, πολύβουλος, ἐπιστάμενος τα τ’ ἐόντα
ὅσσα τε πρόσѳεν ἔην ὅσα τ’ ἔσσεται ὕστερον αὖτις
πάντα γὰρ αὐτὸς ἔχων μεταβάλλεται οὐδέ τις ἄλλος
ἀθανάτων, οἳ ἔχουσιν ἕδος νιφόεντος Ὀλύμπου
καὶ πόντον καὶ γαῖαν ἐνηέριοί τε ποτῶνται
πάντα γὰρ Πρωτεῖ πρώτη φύσις ἐγκατέθηκε
ἀλλά, πάτερ, μόλε μυστιπόλοις ὁσίαισι προνοίαις
πέμπων εὐόλβου βιότου τέλος ἐσθλὸν ἐπ’ ἔργοις.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
Τον Πρωτέα προσφωνώ, που κρατεί τα κλειδιά του πόντου, τον πρωτότοκον που
εφανέρωσε τας αρχάς όλης της φύσεως, και μεταβάλλει την ιεράν ύλην σε μορφές
πολυποίκιλες, τον τιμιώτατον, που έχει πολλές σκέψεις (είναι συνετώτατος) και γνωρίζει
και τα παρόντα και όσα ήσαν προηγουμένως και πάλιν όσα θα γίνουν ύστερα
διότι όλα η πρώτη φύσις τα εναπέθεσε εις τον Πρωτέα. Αλλά ω πατέρα μας έλα στις
μυστηριακές ιερές προφητείες και στέλλε μας καλόν τέλος ενός ευτυχισμένου δια τα
έργα του βίου.