Μου είπαν πως είχες πεθάνει και σε ξαναβρίσκω
στο καφενείο να παίζεις τάβλι με τους ζωντανούς
κερδίζεις κι όλας φοράς και γραβάτα
εσύ ποτέ δε φορούσες γραβάτα
ποτέ δεν κατέβαινες στην πλατεία
κλεινόσουν πάντα σ’ εκείνο το σπίτι
και κοίταζες αμίλητος τους γείτονες και τους περαστικούς.

Μου είπαν πως είχες πεθάνει ποιον να πιστέψω
χάθηκες ξαφνικά χωρίς να πεις ούτε λέξη
χωρίς ν’ αφήσεις ούτε σημείωμα
τα παντζούρια σου κλειστά το κουδούνι χαλασμένο
το σκυλί πικραμένο και τα φώτα σβηστά.

Είσαι δεν είσαι ποιον να πιστέψω
πόσο έχει αλλάξει η φωνή σου
οι άλλοι δε μιλούν σε κοιτάζουν που παίζεις
σε κοιτάζουν που ρίχνεις χαμογελώντας τα ζάρια
κι όλο κερδίζεις κι όλο κερδίζεις.

Μα εσύ ποτέ δεν κέρδιζες ήσουν πάντα ο χαμένος.