Έφτυσα το αίμα μου
στους αγρούς
στα λιβάδια
στα θαλασσινά νεκροταφεία
Σκόρπισα τις έγνοιες μου και ξαλάφρωσα
Νοστάλγησα τα χρόνια που έφυγαν στα κλεφτά
όπως ήλθαν

Έχω ζήσει και άλλες ζωές στο παρελθόν
Και τώρα ευτυχής
Μόνο σάρκα και κόκκαλα
Μόνο όνειρα και αναμνήσεις
Με ένα χέρι απλωμένο μπροστά
Σαν κάτι να ψάχνει, κάτι να ζητάει
Δίχως να γνωρίζει αν τελικά το βρει.

Τραγουδώ για τους αποχαρακτηρισμένους ανένταχτους
Αυτοί ξεσηκώνουν τα μαραζωμένα πλήθη
Τα ξασπρισμένα κουφάρια πρώην ανθρώπων
Δεν έχουν να χάσουν τίποτα.

Τραγουδώ για αυτούς που τολμούν
να κάνουν τη φωνή τους λάβαρο
Πρόθυμοι να δώσουν την ψυχή τους στο ενεχυροδανειστήριο
για να πάρουν πίσω ξεραμένο αίμα λησμονημένων ηρώων
μετάλλιο χάλκινο
ζωή με ημερομηνία λήξης.

Κλαίω για αυτούς που χάνονται πριν την ώρα τους
αφήνοντας τους εν ζωή νεκρούς
ορφανούς και άδειους
δίχως να προλάβουν να μας δείξουν
την πηγή της δύναμης
το βούρκο της εξουσίας
Πριν προλάβουν να ονοματίσουν τα ανδρείκελα-Εντολοδόχους

Ξέμειναν καμπόσοι από δαύτους
Αναλώσιμοι και μπεκρήδες τυχοδιώκτες
κρυμμένοι μέσα στο Δούρειο Ίππο τους
Ιδεολόγοι κατά τα λοιπά
Πρώην και νυν αμοραλιστές
πειναλέοι λιμοκοντόροι
αθεράπευτα κυνικοί
Ειδεχθείς αξιωματούχοι, άρχοντες και προύχοντες,
παράγοντες, συνδικαλιστές, μιαροί δικαστές,
θεομπαίχτες, κλειδούχοι

Εσείς που φυλάσσετε το καταπίστευμα των ψυχών μας,
στον αγύριστο
(Οι παλλακίδες να μείνουν!)