Μη λυπάσαι
που λυπάσαι και πονείς
είναι μάταιο κι ούτ’ αξίζει να θρηνείς
ένα ταξίδι είν’ η ζωή
κι ούτε που είν’ αληθινά
παρά μονάχα μια συνεχής εναλλαγή
παροδική και μόνο
ένα ταξίδι εντυπώσεων όλο κι όλο

Μη λυπάσαι
που λυπάσαι
όλο τούτο είν’ άγνοια και λήθη
οι φόβοι σου
η δύναμη των συγκινήσεων
μη σε πείθει

Όταν πια ενηλικιωθείς
εσύ θα είσαι ο ρυθμιστής του ταξιδιού σου
κι έτσι καθώς η ζωή σου θα κυλά
με δυσκολίες ή λύπες ή και χαρά
θα αναγνωρίζεις καθαρά
πως η οποιαδήποτε εμπλοκή
δεν είν’ παρά τοπίο του εαυτού σου
κι έστω κι αργά
όμως θα καταλάβεις
πως η ζωή σου κι ο κάθε καημός σου
δεν ήταν άλλο απ’ την περιπέτεια
ή το ταξίδι αν θες
μέσα στον εαυτό σου