Ἀνταία βασίλεια, θεά, πολυώνυμε μῆτερ
ἀθανάτων τε ѳεῶν ἠδὲ θνητῶν ἀνѳρώπων,
ἥ ποτε μαστεύουσα πολυπλάγκτωι ἐν ἀνίηι
νηστείαν κατέπαυσας Ἐλευσῖνος {ἐν} γυάλοισιν
ἦλθές τ’ εἰς Ἀίδην πρὸς ἀγαυὴν Περσεφόνειαν
ἁγνὸν παῖδα Δυσαύλου ὁδηγητῆρα λαβοῦσα,
μηνυτῆρ’ ἁγίων λέκτρων χθονίου Διὸς ἁγνοῦ,
Εὔβουλον τεύξασα θεὸν θνητῆς ἀπ’ ἀνάγκης
ἀλλά, θεά, λίτομαί σε, πολυλλίστη βασίλεια,
ἐλθεῖν εὐάντητον ἐπ’ εὐιέρωι σέο μύστηι.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
Ανταία βασίλισσα, θεά ονομαστή μητέρα των αθανάτων θεών και των θνητών
ανθρώπων, συ που κάποτε ερευνώσα μέσα σε μια πολυπλάνητη θλίψι κατέπαυσες την
νηστείαν (την πείναν) εις τας κοιλάδος της Ελευσίνος και κατέβης εις τον Αδην προς την
ένδοξον Περσεφόνην αφού σου έτυχε να έχεις ως οδηγόν το αγνό παιδί του Δυσαύλου,
πού απεκάλυψε (εφανέρωσε το αγνό παιδί) τα ιερά κρεβάτια του αγνού υποχθονίου
Διός, και εγέννησες τον Εύβουλον, που ήτο θεός, υποκύψασα εις ανάγκην θνητής. Αλλά
ω θεά παρακαλώ εσένα την βασίλισσα, που δέχεσαι πολλές ικεσίες, να ελθεις
καταδεκτική εις τον ιερόν μύστην σου.