Θεσμοφόρον καλέω ναρθηκοφόρον Διόνυσον,
σπέρμα πολύμνηστον, πολυώνυμον Εὐβουλῆα,
ἁγνήν εὐίερόν τε Μίσην ἄρρητον ἄνασσαν,
ἄρσενα καὶ θῆλυν, διφυῆ, λύσειον Ἴακχον
εἴτ’ ἐν Ἐλευσῖνος τέρπηι νηῶι θυόεντι,
εἴτε καὶ ἐν Φρυγίηι σὺν Μητέρι μυστιπολεύεις,
ἢ Κύπρωι τέρπηι σὺν ἐυστεφάνωι Κυѳερείηι,
ἢ καὶ πυροφόροιςπεδίοις ἐπαγάλλεαι ἁγνοῖς
σὺν σῆι μητρὶ θεάι μελανηφόρωι Ἴσιδι σεμνῆι,
Αἰγύπτου παρὰ χεῦμα σὺν ἀμφιπόλοισι τιѳήναις
εὐμενέουσ’ ἔλθοις ἀγαѳοὺς τελετῆς ἐπ’ ἀέθλους.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
Τον Διόνυσον προσκαλώ, που βάζει θεσμούς και φέρει ραβδί, που είναι σπέρμα
πολυενθύμητο και ένδοξον του Ευβούλου και την αγνήν ιερωτάτην Μίσην (προσκαλώ),
την απερίγραπτον βασίλισσαν, αρσενικήν και θηλυκήν τον δίμορφον λυτρωτήν Ίακχον
είτε τέρπεσαι μέσα εις τον ευώδη ναόν της Ελευσίνος είτε και εις την Φρυγίαν τελείς
μυστηριακάς τελετουργίας μαζί με τη μητέρα, η εις την Κύπρον τέρπεσαι μαζί με την
καλλιστέφανη Κυθέρεια, η και εις τας αιτοφόρους ιεράς πεδιάδας ευφραίνεσαι μαζί με
την μητέρα θεάν, την σεμνήν μαυροφόρα Ίσιν πλησίον εις τα νερά του ποταμού
Αιγύπτου, (του Νείλου) μαζί με τις υπηρέτριες παραμάννες, είθε να μας έλθεις με ευμενή
διάθεση εκτελούσα καλά έργα κατά τους αγώνας.