Με φθαρμένα παπούτσια κι ένα παλτό τριμμένο της ΟΥΝΡΑ κατηφόριζε για τον άλλο συνοικισμό τις άγριες νύχτες του χειμώνα ο εκτελών χρέη νοσοκόμου στο χωριό Χρίστος Βλαχάβας πολιτικός εξόριστος άλλοτε στα βράχια του Αιγαίου παραγωγός καπνού στα Κρανίδια κατόπιν με σακατεμένη γυναίκα και τρία κορίτσια κατηφόριζε λοιπόν μέσ’ απ’ το πλημμυρισμένο ρέμα με μόνο φως το αναμμένο τσιγάρο κι αφού έκανε την ένεση με τα σύνεργα που είχε ήδη απολυμάνει στο κατσαρόλι η μονίμως γερασμένη γυναίκα έπαιρνε τον ανήφορο της επιστροφής αφήνοντας πίσω του το φόβο και την υποψία πως όλα αυτά δεν ήταν δυνατόν να γίνονται για μια ιδέα

1985 μεσούντος του καλοκαιριού έγειρε ο Χρίστος Βλαχάβας με δίχως ένα χέρι να στηρίζει τον ίσκιο του