Εκείνο το καλοκαίρι
τα ερμαφρόδιτα πουλιά
θέλησαν κάτι άλλο

Η Αντιγόνη έφυγε
τα τσιγάρα τέλειωσαν
κι ο άρχοντας έμπηξε
το καρφί δίχως οίκτο

Έβλεπα από μακριά
τις καλύβες που σχημάτιζαν
τον Πύργο
και κατάλαβα
πως ποτέ
δε θα φτάσω

Θυμάμαι τα μάτια σου
που μου έδιναν ελπίδα
- γιατί κανένας δεν μπορεί
μόνος του -

Σε ποιον να πεις
πως ο Πύργος
δεν υπάρχει;

H Αντιγόνη υπέκυψε
στον άρχοντα

Και τώρα
Τι;