ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΙΣΣΑ
κόρη του αρτοπώλη της γειτονιάς!
είσαι φίλη θερμών ανέμων που δεν ακολούθησαν
το φθινόπωρο στην πορεία του.

Χθες πέταξες προς τον ήλιο, έπλασες με λουλούδια ψωμί
και το `ψησες στις κοιλότητες των νεφών και της νοσταλγίας.

Αγαπημένη Ρουμελιώτισσα, ποτέ δεν κοιμούνται οι αισθήσεις.

Ήμουν άφοβος, ελεύθερος, ιχνηλάτης της ομορφιάς.
Τώρα τρέμω φυλακισμένος την ανάγνωση των ελπίδων.

Αγαπημένη Ρουμελιώτισσα, κι εσείς φίλοι
που με περιμένετε μάταια για κάποιο κοινό προορισμό,

αφού υπάρχει αυτός ο πόλεμος κι η ομορφιά πυροβολεί,
πώς θέλετε να επιζήσω;