Να γερνάς μοναχόλυκος είναι επιλογή
Που έχει τα μείον της: Υποφωτισμένος σκοπίμως
Στις συνάξεις, ασκείσαι να ξερνάς θυμοσοφίες

Ακόμη κι όταν ξέρεις πως γητεύονται εκείνες
Από διπολικούς μοτζαχεντίν, να ρίχνεις σπόντες
Με αβρότητα, κι ας προβλέπεις επακριβώς

Τι γαμιόλικο ΕΣΠΑ τες προσμένει. Δουλειά σου
Είναι να παίζεις το ψοφάλογο και τον ακίνδυνο
Παροπλισμένο, αναλόγως παιδείας και μετρητών.

Ξέρω, το ξέρω. Θα έπρεπε να τα `κοβες εγκαίρως
Και να τα ΄χανες δήθεν απρόσεχτα στην πόρτα
Που θα ΄κλεινε απότομο ρεύμα του αέρα. Εννοώ

Τα κοχόνια σου. Και, αντιστρόφως, από ετών εννέα
Να έπαιζες τον τράγο, τον ταύρο, το ντουνέκι,
Παραλυμένος, ασελγής, αμόρφωτος, κοπούκι

Κι όχι να βάζεις μεσιτεία ποίηση και ευαισθησίες
Όταν το μόνο που σε νοιάζει είναι να βρεις κρυψώνα
Για αντικλείδι, μη σπάσουνε την πόρτα όταν σε βρουν

Τότε που για να πιάσεις τον αναπτήρα που έπεσε
Ένοιωσες τα μάτια σου να ματώνουν απ’ τη μοναξιά
Και απ΄αυτό που έλεγαν οι παλαιοί "συμφόρηση"

Κατά τα άλλα, όλα αλλεγκρία η ξιπασμένες λέξεις
Περιμένοντας να φύγει πρώτη η μάνα σου
Επειδή ξέρεις πώς είναι να χάνεις παιδί.