Μοιάζω με σκύλα που μασάει τα παιδιά της.
Κι εσύ ήρθες εδώ, να κάτσεις δίπλα μου για πάντα.
Σαν μία πόρνη που φιμώνει τα όνειρά της.
Και ψάχνεις για αγάπη.
Μα βρίσκεις θειάφι.

Μοιάζεις με τρένο που δεν ξέρει πια το δρόμο του.
Και με τα φώτα σου με καις και μ’ αρρωσταίνεις.
Κι εγώ παιδί που όλο κλαίω με τ’ αστεία μου.
Ψάχνω για αγάπη.
Μα βρίσκω θειάφι.

Είσαι πληγή, που την κρατάω σφιχτά επάνω μου.
Είσαι το γέλιο, που το ξέθαψαν τα λάθη.
Είσαι η ζωή, που όλο χορεύει μπρος στα μάτια μου.
Που ψάχνεις για αγάπη.
Μα βρίσκεις θειάφι.

Είδα τον ήλιο μου να αργοπεθαίνει.
Και στον καθρέφτη όταν κοιτούσα, δε με γνώρισα.
Κι αυτό το όνειρο, μέσα στα χέρια μου ξεψύχησε.
Στην τελευταία ρουφηξιά.

Θανάτου λόγια.
Θανάτου λόγια μου τραγουδάς κι εγώ αφήνομαι.
Θανάτου λόγια.
Στην ομορφιά τα μάτια κλείνουνε.
Θανάτου λόγια.
Για μια ελπίδα που δεν υπάρχει πια.
Θανάτου λόγια.
Σε μια αγκαλιά.