(Πα-ντιτιν ντα-ντιντιν νταπα-νταντιντιν ντι τι τι τι ντιν)

Πεντοχίλιαρα τυπώνω και δολλάρια σωρό
και στην αγορά τα χώνω, όσο πιο πολλά μπορώ
είμαι άριστος τεχνίτης, άντε τώρα να με βρουν
με καρφιά και με ρουφιάνοι, να με πιάσουν προσπαθούν.

Όμως ο παραχαράκτης είν’ επάγγελμα φρικτό,
προσπαθώ να σταματήσω κι έτσι πήγα στο γιατρό,
"ποιος ο λόγος" τον ρωτάω, "τόσο να με συγκινεί,
του Κολοκοτρώνη η μούρη και του Λίνκολν η μορφή;"

Πέντε χρόνια στο ντιβάνι του μιλούσα ξαπλωτός,
και τους Κολοκοτρωναίους μού τους έτρωγε αυτός,
να χτυπιέμαι, να βουλιάζω μέσα στην απελπισιά,
να του τ’ ακουμπάω όλα και εκείνος τσιμουδιά!

"Ποιος ο λόγος" τον ρωτάω, "να με λιώνουν οι καημοί
και τους κόπους μου να δίνω σ’ έναν ψυχαναλυτή;
Νύχτα πήρες το πτυχίο, πάω αλλού να βρω γιατρειά,
ψάξ’ αλλού να βρεις κορόιδα και δεν είμαστε παιδιά!"

Μόλις είπα αυτή τη φράση κι αίφνης άστραψε στο νου
μια θολή φωτογραφία, σα μια σκέψις αλλουνού
το παιδί σ’ ένα καθίκι να τα κάνει προσπαθεί
σαν κι εμένα στο ντιβάνι να το λιώνουν οι λυγμοί.

Έκλαψα λιγάκι ακόμα, έκλαψα πολύ πικρά,
και σε λίγο την εικόνα έβλεπα πιο καθαρά,
ώσπου απέκτησε και ήχο, της μητέρας τη φωνή,
"κάν’ τα" λέει, "τέτοιο πείσμα δεν το έχω ξαναδεί"

Το παιδί καθηλωμένο στο καθίκι σπαρταρά,
μα να παραδώσει, αρνείται, της μαμάς του τα κακά,
τότε μπαίνει στην εικόνα και η γάτα του σπιτιού
ίσως παραξενευμένη απ’ το δράμα του μικρού.

Το παιδί κοιτάει τη γάτα και η γάτα το παιδί,
και το βλέμμα π’ ανταλλάσσουν έχει μια συνενοχή,
τι να εννοεί η γάτα, τι μυρίζει στη γωνιά
και με τόση ευκολία κάνει αυτόματα κακά;

Ο πατέρας στο γραφείο, η μητέρα στην αυλή
και η σκέψις της απάτης τριγυρίζει το παιδί,
σκέπτεται "αν δε με δούνε, ούτε γάτα ούτε ζημιά"
και γεμίζει το καθίκι με της γάτας τη βρωμιά.

Και συνέχιζα να κλαίω στο ντιβάνι ξαπλωτός
και αμίλητος να φέρνει χαρτομάντηλα ο γιατρός
"απορώ" του λέω, "πώς μού `ρθε στο μυαλό τέτοια σκηνή,
όμως δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι πάει να πει"

Τότε σπάει τη σιωπή του και ο ψυχαναλυτής,
"είν’ απλούστατο" μου λέει, "το παιδί είσαστ’ εσείς,
τα κακά έχουνε σχέση με τα βρωμικα λεφτά
φτιάχνετε ψεύτικο χρήμα, όπως ψεύτικα κακά"

Κι είμαι πια θεραπευμένος, έχω πλέον λυτρωθεί,
με το ασυνείδητό μου έχω συμφιλιωθεί,
και ευρώπουλα τυπώνω, τελειότατης κοπής,
να πληρώνω και το νοίκι της μαμάς μου της πτωχής
κι ευτυχώς τα βγάζω πέρα χωρίς ίχνος ενοχής.