Ένας φίλος ξεστόμισε μικρές πικρές αλήθειες
Πως είναι δύσκολη η ζωή , στο τέλος της πεθαίνεις
Κι απέραντα είναι θλιβερό, άνθρωποι απάνθρωποι βουνό.
Στην ερημιά του αληθινού μονάχος να παλεύεις.
Κακόφωνοι είναι οι μουσικοί, μεσ'τους καιρούς οι γνωστικοί'
της φθήνιας , του παράλογου πολυπληθείς οι γόνοι.
Μιλούν, πηδούν, χοροπηδούν.Γελοία ζούνε δεν ακούν
την φθήνουσα του αντίλαλου πορεία, στων ερηπείων της ζωής την εξορεία.
Και'μεις ακούνητοι, βουβοί.Τρισάθλια φθηνή ανταλλαγή.Επιβίωση τώρα αντί ζωή.Χειρότεροι εχθροί του εαυτού μας.

Όταν νιώθω παράξενα αυτό είναι επώδυνο
όταν τα συναισθήματά μου χτυπάνε κόκκινο
όταν θέλω να κλάψω ή όταν θέλω να γελάσω
θα κάτσω στίχους να γράψω έτσι για να ξεσπάσω.
Όταν σκέφτομαι πολλά και το μυαλό μου είναι σε κώμα
όταν το σώμα και η ψυχή μου έχουν γίνει λιώμα,
παίρνω στο χέρι το στυλό και βγάζω στίχους απ'το στόμα
και γράφω ένα τραγούδι γι'αυτό αντέχω ακόμα
Όταν προβλήματα πολλά έχω μέσα στο μυαλό μου,
όταν καμιά φορά ξεφεύγω από τον εαυτό μου.
Όταν οι τύψεις κι ενοχές μου την ψυχή μου γρατσουνάνε, όταν οι ερινύες πάλι μου την πέφτουν να με φάνε.
Δεν αισθάνομαι καλά, τα πόδια μου δε με κρατάνε, κι αρχίζω να ιδρώνω, αρχίζω να φοβάμαι.Κι αναρωτιέμαι ρε το που θα πάμε , ότι να'ναι, μήπως το μυαλό μου έχει σαλέψει και δε θυμάμαι.
Μα όταν όλα αυτά τα όταν όμως γίνουνε πολλά και τα μούτρα μου θα έχουν πέσει πια κανονικά, τότε κάθομαι και γράφω ένα τραγουδάκι έτσι για να λυτρωθω λιγάκι...

Ποιητική αδεία Ηλίας Σκούρας οι παρακάτω στίχοι
Καλύτερα μιας σύγκρουσης η ελεύθερη στιγμή
παρά να ξεπουλάμε το είναι μας, το σώμα μας , τη μουσική, τη συνείδηση!!!