Σκέψεις που με πνίγουν και με κλείνουν στα παλιά
Μόνος μου γυρίζω με μια άδεια αγκαλια
Μνήμες που στοιχειώσαν σα δαιμονικά της νύχτας
Έχοντας μια γεύση σαν φιλί της καληνύχτας

Θέλω να ξεφύγω , Θέλω να φωνάξω
Θέλω όσο τίποτα τον κόσμο μου να αλλάξω
Τέλος οι συγγνώμες , κλείνω τις οθόνες
Σβήστηκαν οι φόβοι μου , τέρμα οι κανόνες

Φεύγω να χαθώ μεσα στο χάος τ’ ουρανού μου
Άλλος δε θα παίξει με τα πλήκτρα του μυαλού μου
Βλέπω τον ορίζοντα που ανοίγεται μπροστά μου
Γκρέμισα και έβαλα φωτιά στα όριά μου

Τι κι άμα τα λάθη μου πληρώσω δυο φορές
Είναι αυτό μια σκέψη που απειλεί μα με τραβάει
Τωρα πια θα παίξω τις δικές μου μουσικές
Δε θα είμαι άλλο μια σκιά που τραγουδάει