Γύρναγες ξημερώματα κι έπεφτες στο κρεβάτι
κι όποτε σ’ άγγιζα μου γύρναγες την πλάτη,
μια φορά δε νοιάστηκες μέσα μου τι συμβαίνει,
πάντα μ’ αντιμετώπιζες σα να `μαστε δυο ξένοι.

Σ’ απάτησα, ναι, μη ρωτάς για τον φταίχτη,
θα το δεις στον δικό σου καθρέφτη, .

Μην μου ξαναρχίζεις τα παλιά,
μη μου ρίχνεις ενοχές,
μην μου ξαναρχίζεις τα παλιά
πια ποτέ, σ’ απάτησα, ναι.

Πάντοτε την αγάπη μου την έπαιρνες στ’ αστεία,
νομίζω πως δεν άξιζα τέτοια αχαριστία,
μια φορά δε νοιάστηκες μέσα μου τι συμβαίνει,
πάντα μ’ αντιμετώπιζες σα να `μαστε δυο ξένοι.

Σ’ απάτησα, ναι, μη ρωτάς για τον φταίχτη,
θα το δεις στον δικό σου καθρέφτη, .

Μην μου ξαναρχίζεις τα παλιά,
μη μου ρίχνεις ενοχές,
μην μου ξαναρχίζεις τα παλιά
πια ποτέ, σ’ απάτησα, ναι.