Μπάρμπα Θανάση μυλωνά,
για’ δεν αλέθει, ο μύλος,
για’ δεν αλέθ’ ο μύλος,
της θειάς μας, της Κοντύλως.

Εχθές το βράδυ, βρε Μαριώ,
μου `σπασε το, μου `σπασε το λιθάρι
κι ο άξονας, λυγάει και δεν αλέθει, στάρι,
αχ, δεν αλέθει στάρι, φως μου, χρυσό καμάρι.

Τώρα, μπάρμπα Θανάση μου,
ντερβίση, ντερβίση μυλωνά μου,
να κάνεις, την καρδιά μου,
ν’ αλέσεις, τ’ άλεσμά μου.

Θα τονε φτιάξω, βρε Μαριώ,
θ’ αλλάξω το, θ’ αλλάξω, το λιθάρι,
θ’ αλλάξω, το λιθάρι, ν’ αλέθει και κριθάρι,
ν’ αλέθει πια, κριθάρι, θα φτιάξω, το λιθάρι.