Ήμουνα σπόρος, σπόρος μικρός
κι έριχν’ ο ήλιος πάνω μου φως
κι έτσι μεγάλωνα.
Κι από παιδί με τρόμαζαν οι πολυκατοικίες
και των μεγάλων οι ιστορίες.

Και γράφω τ’ όνομά μου με γράμματα μικρά
τα σβήνει η καρδιά μου τα μεγάλα.
Και πάντα απ’ τα όνειρά μου κρατάω τα πιο μικρά
δεν ήμουνα ποτέ μου για όλα τ’ άλλα.
Είμαι μια στάλα.

Στην πρώτη τάξη έξι μισό
μ’ είχε τρομάξει το σχολικό
κι οι μεγαλύτεροι.
Και από τότε κρύβομαι στα τετραγωνικά μου
και στην κουκκίδα τη δικιά μου.

Και γράφω τ’ όνομά μου με γράμματα μικρά
τα σβήνει η καρδιά μου τα μεγάλα.
Και πάντα απ’ τα όνειρά μου κρατάω τα πιο μικρά
δεν ήμουνα ποτέ μου για όλα τ’ άλλα.
Είμαι μια στάλα.