Είδα στον ύπνο μου πως είχα έρθει
στο σπίτι σου και είχες ξαφνιαστεί.
Κλείνουμε μήνα στα μαχαίρια
(όχι απλά δεν είμαστε μαζί)
και περιμένει ο καθένας απ’ τον άλλο
το πρώτο βήμα επανένωσης να κάνει.
Μα είπες πράγματα πολύ σκληρά -
κι εγώ ίσως έκανα σκληρότερα...

Θέλω να τρέξω και να σε φιλήσω
εκεί που δοκιμάζεις το φαΐ.
Θέλω να τρέξω να σου πω πως θέλω
ακόμα να σε φάω ολόκληρη.
Κάποτε βγαίνεις λίγο απ’ την αγάπη·
τη θέλεις, μα όχι για πολύ την αλλαγή.
Το ξέρω τώρα το ίδιο σκέφτεσαι κι εσύ...
Μπαίνει ο χειμώνας και δεν είμαστε μαζί
να παίζουμε «Το Μέλλον»,
να γελάμε με το μέλλον,
να παίζουμε πως είμαστε μαζί.

Είδα στον ύπνο μου πως είχα έρθει
στο σπίτι σου - ήταν κι ο Γιώργος εκεί.
Όλοι πονούσαμε για κάτι ωραίο
που χάθηκε πολύ νωρίς.
Σου είπα πως ξέρω πια τα πάντα για σένα,
το Πύρινο Άλογο* πως είσαι, και γελούσες.
Πως τώρα, μωρό μου, όλα εξηγούνται
και τελικά είμαστε (και οι δυο) κι επίσημα τρελοί...

Θέλω να τρέξω και να σε προλάβω -
ασυνταξίες πια μαζεύτηκαν πολλές.
Θέλω να τρέξω να σου πω πως είναι
οι μέρες σου που χάνω οι πιο γλυκές.
Κάποτε βγαίνεις λίγο απ’ την αγάπη...
Αχ, σ’ αγαπάω, μα πιο πολύ τη ζωή...
Πρέπει να το καθυστερήσουμε ακόμα!
Μα είχαμε πει πως θα κάναμε Χριστούγεννα μαζί
γελώντας με το μέλλον,
ξορκίζοντας το μέλλον,
κοιτάζοντας το μέλλον μας να λιώνει στη βροχή...