Με ένα φως μισαναμένο να γυρίσεις περιμένω
μα ο χρόνος, ο χρόνος είναι κλέφτης.
Μέσα στη ζεστή γωνία, σαλόνι, ειδήσεις κι αγωνία
και ο εκφωνητής αυτός ο ψεύτης.

Σ’ ένα θέατρο νυχτερινό με ανάγκασες να παίξω
κι έναν ρόλο άχαρο έχω μάθει τώρα απ’ έξω.
Κάθε βράδυ στη σκηνή με τον ίδιο πρωταγωνιστή
κι όταν φτάνει το φινάλε πάλι απ’ την αρχή το πάμε.

Χτυπάς την πόρτα την αυγή
κι η προσμονή μεγάλη
μα αν με στύψουνε θα βγει
δάκρυ στο μαξιλάρι.

Σ’ ένα θέατρο νυχτερινό με ανάγκασες να παίξω
κι έναν ρόλο άχαρο έχω μάθει τώρα απ’ έξω.
Κάθε βράδυ στη σκηνή με τον ίδιο πρωταγωνιστή
κι όταν φτάνει το φινάλε πάλι απ’ την αρχή το πάμε.