Όλοι μισούν, όλοι πονούν, όλοι θα ψάχνουνε να βρουν
αυτό που θέλουνε να βρουν...
Άλλοι μπορούν, άλλοι στο δρόμο θα χαθούν,
μες στον πλανήτη όλοι θα μπουν, όλοι θα βγουν,
όλοι πεθαίνουν, όλοι ζουν, όλοι μιλούν και δεν ακούν.
Μα, η αγάπη πεθαίνει, και δε μιλάει κανείς,
Γιατί αυτό που έχεις νιώσει δεν το νιώθει κανείς.
Είναι αυτό που είναι και είναι ζήτημα τιμής.
Είναι ΩΨΧ... κι είναι θέμα ψύχης.

Είναι η ίδια φρίκη εδώ και τόσα χρόνια,
μου ροκανίζουνε τα νιάτα δυνατά σαγόνια.
Τίμα τον πατέρα, τη μάνα, τα παντελόνια,
μάθε την αγάπη όπως μάθανε τα βουνά από χιόνια.
Πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί ίσως να συμβεί
με τρόπο που ποτέ να μην τον είχες φανταστεί
και μην διαβολοστέλνεις κανένανε γιατί
τον καταδικάζεις για πάντα σε φυλακή...

Φυλακισμένος στον καθρέφτη σου
και εγκλωβισμένος στην εικόνα σου
σου είπαν πως να σκέπτεσαι και τελικά
δεν είσαι αυτός που φαίνεσαι πραγματικά.
Άγεσαι και φέρεσαι σαν φάντασμα
στην πόλη που σε γέννησε έτσι άνετα όπως φέρεσαι
νεκρός θα καταλήξεις. Μην παινεύεσαι!
Ψεύτικα μην χαίρεσαι χάσου και χαμογέλα.
ερωτεύεσαι...ότι σου παίρνει το μυαλό και παρασέρνεσαι
από που έρχεσαι και που θα καταλήξεις ;
Πρόσεχε τι εύχεσαι αν θες να βρεις αλήθεια πριν μεθύσεις
πριν μιλήσεις πάρε ανάσα
και δες πραγματικά τι ονειρεύεσαι να ζήσεις.
Το μικρόκοσμο που ζεις πρέπει να τον αφήσεις
τους μικρόνοους τριγύρω να αγνοήσεις
και μην κλαίγεσαι υπομονή όταν θα σέρνεσαι
θα ξανά περπατήσεις, θα σηκωθείς,
έτσι θα μάθεις να σε σέβεσαι μόνο αν σε νικήσεις.

Είναι αυτό πού είναι και αυτό που πάντα ήταν.
Την ιστορία γράψαν όσοι δεν τη φοβηθήκαν,
όσοι αντισταθήκαν και δεν ξεπουλήθηκαν
γιατί ποτέ τους δε συμβιβαστήκαν.
Κι όση αγάπη βρήκαν, τόση αγάπη δώσαν,
μπορεί να προδοθήκαν, μα όμως δεν προδώσαν.
Μες στο σκοτάδι βρήκαν φως και μας το διαδώσαν.
Και δεν πεθάνανε ποτέ κι ας τους σκοτώσαν.
Και δεν πεθάνανε ποτέ κι ας τους σκοτώσαν.
Και δεν πεθάνανε ποτέ κι ας τους σκοτώσαν.
Και δεν πεθάνανε ποτέ κι ας τους σκοτώσαν.
Και δεν πεθάνανε ποτέ κι ας τους σκοτώσαν.