Κάπου κάπου..
Με πιάνω να μιλώ και να με κοιτάζετε σα βλαμμένο
δε με καταλαβαίνετε , μα σας καταλαβαίνω
εσείς δεν είστε απ’ τον δικό μου , μα από άλλο πλανήτη
εκεί που κανένας και ποτέ δε σ’ εγκαταλείπει.
Τι να πιάσω; Σύριγγα.. Να μου λείπει
Τι να πρωτοσκεφτώ όταν στο κεφάλι μου η λύπη
χορεύει μαζί με το διάβολο και τρώω φρίκη
κάθε φορά που αντικρίζω στον καθρέφτη τη μορφή μου
κι από πίσω μου οι λύκοι
πολλές φορές εύχομαι να υπήρχανε άλλοι χιλιάδες Νίκοι
μα σκέψου τι θα γινότανε αν βρισκόμασταν αντίκρυ
Η γη είναι μικρή και μακριά οι ουρανοί
για να πατήσεις εκεί και να περπατήσεις ζωντανή
εικόνα μέσα στο μυαλό σου να διατηρήσεις
κάθε πινελιά ή αλλιώς τον κάθε στίχο κλέβεις
συνοδεύεις τον εφιάλτη στο δρόμο με τις πένες
είδα δόντια από ατσάλι να κομματιάζουν τις καδένες
που σας δώσανε αξία , σας δώσανε ζωή
δημιούργησα με μαγεία κάθε μια μου αναπνοή
γι’ αυτό ανασαίνω χωρίς να ντρέπομαι αέρα βρωμικο
αν δε σ’ αρέσει η ζωή μου θα σου δώσω τον κωδικό
για καλοπεράση 22 17 7 12 και ένα
τι να κουβαλώ πάνω στο φόρτο σας σε σένα και χαμογέλα
να ήξερες πόσοι πεθάναν για ν’ ανοίξουν μερικά γαμωμπουρδέλα
πόσοι βρωμικοι μπάτσοι σκοτώσανε παιδιά και αθωώθηκαν για τρέλα
η πασαρέλα γεμάτη με πουτάνες που αποκάλεσαν μοντέλα
και η κόρη σου θα θέλει να μοιάσει σε κείνες
έλα στα όνειρα μου όταν κοιμάσαι για να ζήσεις
εφιάλτες σκίσε τις σελίδες του βιβλίου της ζωής
και καύτες , μονάχα καύτρες αχνοφαίνονται στα στέκια στο σκοτάδι
μια μια λιγοστεύουν κάθε βράδυ όμως.