Ήσουν ο παράδεισος μου
κι έγινες η κόλαση μου,
δεν σε θέλω πια μαζί μου,
ως εδώ.

Μου `πε χθες ο εαυτός μου
σήμερα να σε χωρίσω,
άλλα πράγματα να ζήσω
και να δω.

Έξω, απ `τη ζωή μου έξω,
δεν γίνεται να αντέξω τον χαρακτήρα σου.
Έξω και να μου το θυμάσαι
μόνος σου πάντα θα `σαι αυτή είναι η μοίρα σου.

Κάποτε θεό μου σ’ είχα
πίστευα σε `σένα μόνο,
τώρα όμως μετανιώνω
κι απορώ.

Πως μπορεί να είναι πάντα
το εγώ σου πιο μεγάλο,
μην το συνεχίζεις άλλο,
δεν μπορώ.

Έξω, απ `τη ζωή μου έξω,
δεν γίνεται να αντέξω τον χαρακτήρα σου.
Έξω και να μου το θυμάσαι
μόνος σου πάντα θα `σαι αυτή είναι η μοίρα σου.