Άρεά τε τον μαλερόν
ος νυν άχαλκος ασπίδων
φλέγει με περιβόητος αντιάζων
παλίσσυτον δράμημα
νωτίσαι πάτρας άπουρον.

Τέλει γαρ, ει τι νυξ αφή
τούτ’ επ’ ήμαρ έρχεται
τον ω ταν πυρφόρων αστραπάν
κράτη νέμων, ω Ζευ, πάτερ,
υπό σω φθίσον κεραυνώ.

Κρόνε τιτάνα των καιρών
μέσα στο φαύλο παρελθόν
εγκλώβισε τον Άρη για πάντα.

Και κάνε ο Άρης ο πυρρός
που ξαρμάτωτος χυμά
τώρα μ’ άγριο βουητό
και με φλογίζει
ενάντιο, απ’ την πατρίδα,
φύσημα ξανά να πάρει.
Τι αν κάτι αφήσει κι η νυχτιά
το σαρώνει η μέρα.
Αυτόν, Δία πατέρα,
που την πύρινη αστραπή κρατάς,
με κεραυνό δικό σου κάψε.



Αρχαίο κείμενο από την Τραγωδία Οιδίπους Τύραννος τού Σοφοκλή
Αφήγηση: Κώστας Καστανάς