Γιατί φωνάζεις όταν θέλω να σιωπήσω
για κλαις όταν δε θέλω να λυγίσω
για σιωπαίνει όταν θέλω να μιλήσω
για με θέλεις όλο να κοιτάζω πίσω.
Γιατί επιμένεις όταν θέλω να τα εγκαταλείψω
γιατί να ξεκινάς αυτά που θέλω εγώ να λήξω
γιατί δε θέλει ότι θέλω και δε θέλω ότι θέλεις.
Δε δίνεις σημασία σε αυτά που έχουν αξία για μένα
από αυτά που για σένα δεν έχει αξία κανένα
για θυμάσαι ότι θέλω να ξεχνάω
γιατί αγαπάς ότι δε θέλω να αγαπάω
Γιατί κοιτάζεις όταν κλείνω εγώ το βλέμμα
και ας ήμουν κάποτε εσύ μα το παιδί που ήμουν τέρμα
δεν έχει αξία μες τον κόσμο αυτόν να ζει
και ας πάντα νοσταλγώ αυτό που κάποτε ήμουν παιδί.

Και όλο κάτι πρέπει να αλλάξω
μέσα στον κόσμο να αφομοιωθώ
να θυμηθώ να ξεχάσω
να γίνω κάτι που δεν είμαι εγώ.

Όμως μεγάλωσα δεν είμαι πια παιδί
αλλιώς με θέλουν όλοι, ακόμα και η ζωή
αλλά να σκέφτομαι και άλλα να πιστεύω
και το παιδί που ήμουν κάποτε να αποφεύγω
σαν τα παιχνίδια που παίζαμε παλιά
με τους ιππότες και τον βασιλιά
ίσως πλέον η ζωή να ήταν πιο απλή
αν ο βασιλιάς έμενα πάντα παιδί.
Μα ο βασιλιάς μεγάλωσε με παγετούς και χιόνια
έλαβε μίσος και είδε την διχόνοια
πολέμου διδαχές μου μοιάζουν πλέον οι φωνές
με το παιδί να ζει πλέον σε άλλες εποχές.

Και αφού μεγάλωσε πρέπει να διαλέξω
το παιδί που ήμουνα να κλειδώνω απ’ έξω
μέσα στον κόσμο σας πρέπει να λουφάζω
να μην θυμάμαι πια και να ξεχάσω.

Και όλο κάτι πρέπει να αλλάξω
μέσα στον κόσμο να αφομοιωθώ
να θυμηθώ να ξεχάσω
να γίνω κάτι που δεν είμαι εγώ.