Καθόλου πρόλογος,
ξέρω απλά για αυτά που ζω πως είμαι υπόλογος
ξέρω η κακή στιγμή το τι σημαίνει
ξέρω να ΄μαι εκεί όταν κάτι καλό συμβαίνει.

Μεγάλωσα για παιδικά τραγούδια
ευτυχώς που το πατάρι κρύβει
θησαυρούς πέρα από του κρύου τα ρούχα.
Δωμάτιο πόσες φορές μαζεμένο κι αλλαγμένο
περιμένοντας Βασίλισσα από δάσος μαγεμένο και δυσκόλευε.
Και δυσκόλευε, όλο και δυσκόλευε, σε μια στεγνή πηγή έριχνα νερό
να δω αν θα το ΄πινε.
Σε μια κακή πηγή έριχνα φωνή
να δω αν θα το ΄λεγε.

Μέχρι που ο διπλανός σου,
το όνομα σου πρόφερε
Ρε μη το πεις βρήκα,
κουράστηκες όπως και τω τα ίδια
Στο λάκκο με τα φίδια, ψάχνω αλήθεια
στο υπόγειο το οπλοστάσιο, παίρνω και αν χρειαστώ προμήθεια
το μίσος για μερικούς είναι η καλύτερη συνήθεια.

Το έδαφος και η μορφή αλλάζει
στη πέτρα ρωγμή και στο μέτωπο η γραμμή χαράζει
Κίτρινα τα κείμενα όπως το φύλλο σ’ αγιάζει
σαφώς μονάχα ο χρόνος διδάσκει το δε με νοιάζει και

Υπήρξαν μέρες πιο άσκοπες και από ένα σκάλωμα
καταστροφικές σα χαλάζι σε εύφορο μήνα
ευτυχώς και δυστυχώς αντίστροφα
είμαι αυτό που είδα.

Υπήρξαν μέρες πιο άσκοπες και από ένα σκάλωμα
καταστροφικές σα χαλάζι σε εύφορο μήνα
δυστυχώς και ευτυχώς αντίστροφα
είμαι αυτό που είδα.

Καθόλου επίλογο για την οδό,
μεγάλωσα σε σπίτι
που με μοναξιά ολλονών υπήρχε σύνορο
και σεβασμός στο σύνδρομο.
Φίλε μου πλανάσαι αν είχες και κακοτυχίες
κλείσε το στόμα γιατί ότι δύσκολο
πλέον όπου θες και πάμε, δε σταματάμε
χρωστάγαμε τα δώσαμε και πια διπλά γυρνάμε
τη πόρτα και το κινητό θα σπάσω όπως χτυπάνε.
Ξέπλυμα το τόσο καθαρό που όλα γύρω μου βρωμάνε
και θυμάσαι που όταν μάτια είδες και είπες είμαι θλιμμένος.
Τα ξόρκια της βασίλισσας μου πιάσαν
αλλάξαν τη σύσταση του πάγου με φωτιά τη κομματιάσαν
Καταλήγω για το γλυκό σου ποτήρι όλα φτιάξανε,
ανακάλυψα ότι πάλευα,
ασφάλεια στην ανασφάλεια
Ένας κοινός εχθρός για όλους, σίγουρα είν’ το χάραμα
και όσο σβήνω τον πίνακα μαθαίνω
τρέχω προλαβαίνω και άστο ψέμα πες δε θέλω.

Το έδαφος και η μορφή αλλάζει
στη πέτρα ρωγμή και στο μέτωπο η γραμμή χαράζει
Κίτρινα τα κείμενα όπως το φύλλο σ’ αγιάζει
σαφώς μονάχα ο χρόνος διδάσκει το δε με νοιάζει.

Υπήρξαν μέρες πιο άσκοπες και από ένα σκάλωμα
καταστροφικές σα χαλάζι σε εύφορο μήνα
ευτυχώς και δυστυχώς αντίστροφα
είμαι αυτό που είπα.