Tο δάκρυ της βροχής κυλά,
το τζάμι το χαράζει.
Κυλά αργά και με πονά
πληγή βαθιά.

Της νύχτας είναι μυστικό
που το κρατώ σα φυλαχτό.
Παιχνίδι παίζει σκληρό η ζωή.
Άγνωστοι δρόμοι, το θαύμα που ζητώ αργεί .

ρεφ
Ερημιά μες στη ψυχή μου.
και τα όνειρα λαθραία.
Σαν κραυγή μες στη σιωπή μου
γίνε ελπίδα, δώσ’ μου αέρα.
Να με βρίσκει η αυγή,
να νομίζω, πως θα `ρθεις , με τη βροχή .

Της πόλης πόρτες μυστικές,
φθινόπωρο θλιμμένο.
Σαν ανταμώνουν οι ψυχές
ξεχνάς το χτες.

Δυο μάτια μαύρα νοσταλγώ.
Στιγμές σκληρές, ζωή μετρώ.
Κίτρινα φύλλα πεσμένα στη γη.
Ότι δικό μου, το νιώθω να `χει χαθεί