Δύο θάλασσες τα μάτια σου κι εγώ
καράβι αταξίδευτο που ξεκινά
για τ’ άγνωστο
το λάγνο, το απατηλό.

Και θα `ναι η φωνή σου το ζεστό
γλυκό σειρήνας κάλεσμα
του έρωτα σαλπάρισμα
στης αγκαλιάς σου το βυθό.

---Ρεφρέν---
Κι αν είσαι όνειρο, παιχνίδι του μυαλού
μη μ’ αρνηθείς, μη σβήσεις, μη χαθείς
άσε με να σ’ αγαπώ στην άκρη του φιλιού
κι ας με σκοτώσεις, αν δεν έρθεις να με βρεις.


Τα δυο σου χείλη τριαντάφυλλα ανοιχτά
με τ’ άρωμά τους να μεθώ
στ’ άγγιγμά τους θα χαθώ
θα τα κρατήσω φυλαχτό.

Το βλέμμα σου λαβύρινθος φωτιάς
η λάμψη του με μάγεψε
σε λήθη με φυλάκισε
παντοτινή της μοναξιάς.