Τους καημούς όλου του κόσμου φορτωθήκαμε στις πλάτες
στης ζωής το μαγαζί ήμασταν φτωχοί πελάτες

Μα σ’ αυτή την ερημιά είναι όαση της Σίβα
είναι φρέσκο αεράκι του Αλέκου η καλύβα

Μόλις φτάνουμε στην πόρτα της ψυχής όλα τα βάρη
τα κρεμάμε έξω απ’ το φράχτη να `ρθει ο διάολος να τα πάρει

Το τραπέζι είναι στρωμένο τα ποτήρια μας γεμάτα
κι όσα μας χρωστάει η ζωή μας τα δίνει η κανάτα

Πάνω στο γλυκό μεθύσι μέσα στο βαρύ ντουμάνι
έχουμε παρηγοριά μας τον Ζαμπέτα, τον Τσιτσάνη

Στην κορφή του τραπεζιού βάζουμε αρχηγό το Στέλιο
του κρατάει ο Μάρκος ίσο και διαβάζει το ευαγγέλιο

Μια καλή Παρασκευή ποιος μπορεί να το ξεχάσει
μέχρι που μας πήρε η νύχτα παίζαμε με το Θανάση

Γεια σου Αλέκο καλυβάρχη του ναού Αρχιερέα
να’ σαι πάντοτε καλά να μαζεύεις την παρέα