Παλληκάρια τρωγοπίναν μες στο καπηλειό
πρώτον είχαν τον Μανώλη τον ομορφονιό
τις γυναίκες τους παινούσαν ποια `ν’ η πιο όμορφη
κι ένας μάγκας πιλογήθη και τον πείραξε:
"Ε μπρε συ, κυρίτς-Μανώλη, καπετάνιο μας
τι έμορφη γυναίκα πο `χεις, έμορφη και νια!"
"Πού την είδες; πού την ξέρεις; πού την κοίταξες;"
"Μες στο γκιουλ μπαξέ την είδα και σιργιάνιζε!"
"Σαν την είδες, παλληκάρι, πες μου τι φορεί."
"Πράσινο τσεμπέρι εφόρε κι άσπρο καμουχά
μπελετζίκια είχε στα χέρια πο `λαμπαν φωτιά."
Κι ο Μανώλης μεθυσμένος τον επίστεψε
πήγε σπίτι και τη βρήκε και τη σκότωσε.
Το πουρνό ξενηστικώθη, το μετάνιωσε
πήγε κει που την εθάψαν και την έκλαιγε:
"Σήκω, Χάιδω μ', σήκω άστρο μ', σήκω κι άλλαξε
βάλε τα χρυσά σου ρούχα κι έβγα στον χορό
να σε διούνε τα κορίτσια να μαραίνονται
να σε διουν τα παλληκάρια να ζουλεύουνε
να σε διω κι εγώ ο καημένος να σε χαίρομαι."
Μα η Χάιδω σκοτωμένη δεν τον άκουγε
κι αυτός βγάζει το σπαθί του και σκοτώνεται.