Σαν πέσει το βράδυ ο ουρανός
στεφανώνει το νησί με τα πιο
λαμπρά μαργαριτάρια του
Αργότερα αναλαμβάνει ο ύπνος
και μέσα στο σκοτάδι κλέβει
το στεφάνι του νησιού το κρύβει
Σ’ το δείχνω λίγο την ώρα
που το παίρνουν τα όνειρα
και σε κρατώ σφιχτά μη φύγεις
Το πρωί σε βρίσκω με ξέφτια
μπλεγμένα στα μαλλιά σου από
φιλντισένιες τροχιές μαργαριταριών

Και όπως ο ουρανός συγχωρεί τον ύπνο
αφήνω κι εγώ τα όνειρα
να σου μαζεύουν τ’ άστρα