Ι.

Μοίρα παράξενη με όρισε
Να τριγυρνώ ανάμεσα στους τάφους.

Άλλος τόπος δεν υπάρχει.

Να λησμονήσω
Δεν μπόρεσα.

ΙΙ.

Διαβάτη δες
Τα ίχνη που άφησαν
Τα κουρασμένα μου βήματα.

Μαζί με τα δικά σου
Στο σταυροδρόμι που οδηγεί στο Άγνωστο
Έμελλε να βρεθούν.

ΙΙΙ.

Όλα όσα έζησα
Μοιάζουν να χώρεσαν σε μια στιγμή
Γεμάτη πόνο.

Κι όμως,
Δεν θα ’πρεπε να ’χω παράπονο.

ΙV.

Βυθισμένος στις σκέψεις μου
Κοιτάζοντας τα πεσμένα φύλλα της μνήμης
Πρόσωπα γνώριμα εμφανίζονται.

Κάποιοι έφυγαν απ’ τον μάταιο αυτό κόσμο.

Κάποιοι άλλοι κανείς δεν ξέρει
Πού να βρίσκονται.

V.

Ακόμα και για αυτούς
Οι θεοί μάλλον δεν νοιάζονται.

Μόνοι μας προσπαθούμε
Να χαράξουμε τη σωστή πορεία
Στην τρικυμία που έμελλε
Να ριχτούμε.

VI.

Σαν τα θηρία μόνοι μας.
Σχεδόν στα τυφλά παλεύουμε,
Στη ζωή και στον θάνατο.