Ένα μικρό κλωνάρι
δείχνει
–πάντα έδειχνε–
την απλωμένη θάλασσα
τον ήλιο που το κατοικεί
χρώματα, ανάμεικτα με χρόνους,
εποχές, στερήσεις, όνειρα,
μπλέκονται στο αίμα του,
το χωμάτινο, το λιγοστό.