Το τραγούδι της γης ανταµώνει τα αστέρια
κάθε τι που γεννιέται βρίσκει κάποιο σκοπό
µια ασηµένια βροχή στα γυµνά σου τα χέρια

∆υο ξανθές πινελιές και δυο πράσινα µάτια
το λιµάνι που ψάχνεις θαρρείς έχεις βρει
φούσκωσαν τα πανιά στα ψηλά σου κατάρτια

Οδυσσέας δεν είσαι κι αντέχεις σειρήνες
είν’ ο κόσµος µικρός και µικρή η ζωή
µεθυσµένος βουτάς στου έρωτα τις οδύνες

Το τραγούδι µου απόψε θα φτάσει στα ουράνια
και στου απείρου τα βάθη δειλά να ακουστεί
ασηµένιος καπνός µες την τόση διαφάνεια

Για λίγη αγάπη διψά η καρδιά σου
Μακριά απ’ του κόσµου τον πανικό
Χαϊδεύει ο ύπνος τα βλέφαρά σου
Και δένει το όνειρο στο βραδινό συρµό