Τα καλοκαίρια με τα γαλάζια μάτια
σε κυνηγούν στα μονοπάτια που σφράγισες
με τη σκέψη στραμμένη σ’ άσπρα φεγγάρια
ώσπου σκοτείνιασε ο ουρανός,
ο αποσπερίτης κραύγασε άντρας χαμένος.

Ίσως ήσουν σκιά στο φως,
στο βαθύ μπλε της νύχτας,
που θύμιζε το χρώμα σου,
το χρώμα μου θύμιζε θάλασσα,
όνειρα, τη σελήνη.